φάή την προτροπή μας για το „Candle Holder“ σήμερα, έφτιαξα ένα σκίτσο μιας αντίκας ορειχάλκινης θήκης και μερικά γυαλιστερά στολίδια. Όταν ο Philippe και εγώ επισκεπτόμασταν πρόσφατα ένα κατάστημα με αντίκες, αγοράσαμε μια θήκη για κεριά όπως αυτή, αλλά δεν την έχουμε ακόμη γυαλίσει ή όντως να την ενσωματώσουμε στις χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις μας. Έτσι, μέσα από τη μαγεία της ακουαρέλας μπόρεσα να οραματιστώ πώς θα φαινόταν αν κάναμε πραγματικά την προσπάθεια. Έχω πολλά τέτοια αντικείμενα. Έμοιαζαν σαν κάτι που έπρεπε να έχω τη στιγμή, όταν το μυαλό μου άρχισε να φαντάζεται τις δυνατότητες. Ωστόσο, αντί να γίνουν ποτέ κάτι τόσο μεγαλειώδες όσο φανταζόμουν, κάθονται μαζί με άλλα επίκτητα κομμάτια εφήμερων και αθόρυβα μαζεύουν σκόνη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τα απολαμβάνω πλέον. Κάθε ένα είναι μια αγαπημένη υπενθύμιση μιας στιγμής στο χρόνο. Μια στιγμή πιθανοτήτων που δεν ανταποκρίθηκε σε αυτό που φανταζόμουν, αλλά εξακολουθεί να με κάνει να χαμογελάω. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι πραγματικά το πώς νιώθω για τα σκίτσα μου. Και, εξακολουθώ να λατρεύω το καθένα απλώς και μόνο επειδή έχει το θράσος να εμφανίζεται στην πρώτη θέση!
Ο Philippe και εγώ επιστρέψαμε χθες το βράδυ από την επίσκεψη στην οικογένειά μου στο Τέξας τις τελευταίες μέρες. Η μητέρα μου δεν έχει Wi-Fi ή αξιόπιστη υπηρεσία κινητής τηλεφωνίας εκεί που μένει, οπότε μου φάνηκε σαν να γυρνάω πίσω στο χρόνο. Μαζέψαμε παζλ, παρακολουθήσαμε ταινίες και φάγαμε μια ατελείωτη σειρά από διάφορα σνακ και ποτά. Δεδομένου ότι επισκεπτόμαστε μεταξύ των Ευχαριστιών και των Χριστουγέννων, έχουμε ένα δείπνο «Ευχαριστιών» με όλη την οικογένεια μια μέρα ενώ είμαστε εκεί. Περάσαμε υπέροχα! Το βράδυ πριν φύγουμε, η μητέρα μου έβγαλε διάφορα πράγματα από την παιδική μου ηλικία. Υπήρχαν προγράμματα εκπομπών στις οποίες ήμουν, καθώς και ολόκληρο το σενάριο ενός μυστηρίου δολοφονίας που είχα γράψει και σκηνοθετήσει. Καθώς ξεφύλλιζα τις σελίδες, ήταν σαν να διάβαζα κάτι που είχε γράψει ένας άγνωστος καθώς προσπαθούσα να σκεφτώ εκείνη την περίοδο. Λένε ότι η ζωή είναι μικρή, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ μεγάλη όταν σταματάς να σκεφτείς όλες τις στιγμές που δεν μπορείς να θυμηθείς καλά.
Τώρα είμαστε πάλι σπίτι και επιστρέφουμε στη συνηθισμένη ρουτίνα των διακοπών μας. Το κουτάβι μας ο Elliott έχει εξαντληθεί από το να παίζει με τους φίλους του στο θέρετρο για κατοικίδια, αλλά νομίζω ότι ξαφνικά θα ξαναζωντανέψει νωρίτερα από το αναμενόμενο και θα απαιτήσει από τον Philippe και εγώ να αναλάβουμε τους συμπαίκτες του. Χθες το βράδυ, έπρεπε να καλύψουμε λίγο τα ημερολόγιά μας για την εμφάνιση, να φτιάξουμε διάφορα μικρά σετ Lego και να τρώμε κομμάτια σοκολάτας. Ήταν πραγματικά πολύ διασκεδαστικό! Φέτος, προσθέσαμε ένα ημερολόγιο όπου χωρίζουμε ένα μικροσκοπικό κομμάτι εισαγόμενου τυριού πριν από το δείπνο κάθε βράδυ. Και, αυτή την εβδομάδα, παίρνω το τελευταίο από τα γεμιστά κάλτσες του Philippe και τελειώνω τα έργα πριν πάρω τις επόμενες δύο εβδομάδες άδεια για να χαλαρώσω και να απολαύσω τη σεζόν. Είναι μια συναρπαστική εποχή του χρόνου και είμαι ενθουσιασμένος για τις επόμενες μέρες. Αν και θα υπάρχουν φώτα που αναβοσβήνουν στο χριστουγεννιάτικο δέντρο και κεριά αναμμένα σε κάθε γωνιά του δωματίου, στο τέλος, είναι πραγματικά η καρδιά μας που θα λάμπει.
Ψάχνετε για Sketchbook Inspiration; Ρίξτε μια ματιά στο βιβλίο της δημιουργικής μου δραστηριότητας!
Συνιστάται5 συστάσειςΔημοσιευτηκε σε Του Τσάρλι
