I Choose You – Doodlewash®

Februar 4, 2023 0 Von admin

φάΉ την προτροπή μας για το „Choice“ σήμερα, επέλεξα να κάνω ένα μικρό σκίτσο του σκύλου μου Elliott καθώς πλησιάζουν τα πρώτα του γενέθλια την επόμενη Πέμπτη και ενηλικιώνεται επίσημα. Πέρα από το να μεγαλώνει πάνω από πέντε φορές μεγαλύτερος από ό,τι όταν επέστρεψε στο σπίτι, αναπτύσσει επίσης μια αρκετά διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Και ευτυχώς, καθώς ζυγίζει λίγο λιγότερο από 60 κιλά, ο κτηνίατρος λέει ότι πιθανότατα έχει τελειώσει με την ανάπτυξη. Αλλά, είναι λίγο πολύ μεγάλος για να θεωρηθεί lapdog τώρα, και είναι δύο φορές μεγαλύτερος από τον προηγούμενο σκύλο μας Phineas. Φυσικά, αυτό δεν τον εμποδίζει να προσπαθεί περιστασιακά να πηδήξει στους γύρους μας, αν και μάλλον ανεπιτυχώς, εκτός κι αν ο Philippe και εγώ τύχει να καθόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο, διπλασιάζοντας τον διαθέσιμο χώρο γύρω μας. Ωστόσο, όταν τον κοιτάζω σήμερα, εξακολουθώ να βλέπω τα ίδια μικρά ψυχικά, παρακλητικά μάτια που μας έκαναν να τον επιλέξουμε από όλα τα άλλα σκυλιά στο καταφύγιο. Μου κάνει εντύπωση ότι οι επιλογές που κάνουμε στη ζωή που προέρχονται καθαρά από έναν τόπο ειρηνικής τρυφερότητας και καθολικής συμπόνιας είναι πάντα οι πιο ανταποδοτικές.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήταν μια περιπέτεια για εμάς. Ούτε ο Philippe ούτε εγώ είχαμε μεγαλώσει ποτέ ένα κουτάβι στο παρελθόν, οπότε δεν είχαμε ιδέα τι να περιμένουμε. Θυμάμαι μια φορά όταν ο Elliott έφτασε για πρώτη φορά και ο Philippe πήδηξε ξαφνικά από τον καναπέ και τον έλεγξε καθώς κοιμόταν. «Φαινόταν ότι δεν ανέπνεε!» αναφώνησε. Όπως αποδεικνύεται, ο Elliott είναι απλά ένας πολύ καλός ύπνος. Ωστόσο, θα υπήρχαν πολλές φορές στην πορεία που απλώς ελπίζαμε ότι κάναμε το σωστό και θα αμφισβητούσαμε κάθε απόφαση που παίρναμε. «Τα αυτιά του δεν είναι συμμετρικά τώρα. Είναι αυτό πρόβλημα?“ Ρώτησα μια άλλη μέρα. Ο κτηνίατρος μας διαβεβαίωσε ότι δεν ήταν και ότι ήταν απλώς μια παρενέργεια που προκλήθηκε από το κοκτέιλ των 14 διαφόρων ράτσών του. Από την πλευρά του, ο Έλιοτ δεν ανησυχούσε ποτέ για τίποτα. Ανέπτυξε μια άγρια ευχαρίστηση και εξαιρετικά κοινωνική συμπεριφορά και ποτέ δεν ενοχλήθηκε πραγματικά από πολύ. Εφόσον υπάρχουν αρκετά παιχνίδια, φαγητό και αγάπη για να κυκλοφορεί, είναι πάντα απόλυτα ικανοποιημένος.

Και, μου υπενθύμισαν ότι αυτά είναι λίγο πολύ τα μόνα πράγματα που χρειάζομαι και στη ζωή. Ναι, ακόμα και τα παιχνίδια. Αν και αυτές τις μέρες, αυτό περιλαμβάνει προμήθειες τέχνης. Ωστόσο, ο Έλιοτ τα έχει ακόμα πολύ καλύτερα από εμένα. Είναι προστατευμένος από την απέχθεια και την τοξικότητα που σέρνεται στον ανθρώπινο πολιτισμό μας. Κυρίως, επειδή δεν ενδιαφέρεται για τις ειδήσεις ή τους αντίχειρες που απαιτούνται για τη χρήση ενός smartphone. Αντίθετα, εστιάζει στις πραγματικές του ανάγκες, οι οποίες μέσα από όλους τους πρώιμους φόβους μας αποδείχθηκαν εκπληκτικά λίγοι. Αν και, αναπολώντας εκείνη την πρώτη μέρα που τον συναντήσαμε στο καταφύγιο, πάντα ένιωθα ότι όλοι ξέραμε τι χρειαζόμασταν πραγματικά. Ήταν μια από τις πιο εύκολες αποφάσεις που έχω πάρει ποτέ. Ήταν μια επιλογή που γεννήθηκε από καθαρή αισιοδοξία και αγάπη που καθιστούσε αδύνατη τη δεύτερη εικασία. Υπάρχει μια όμορφη σπανιότητα σε αυτό το επίπεδο βεβαιότητας. Έτσι, αυτή τη μέρα, αποφάσισα να αφιερώσω μια στιγμή για να αφήσω την καρδιά μου να αναπολήσει και να απολαύσει αυτή την εξαιρετική, μοναδική στιγμή όταν ο Έλιοτ και εγώ κοιταχτήκαμε για πρώτη φορά στα μάτια και είπαμε σιωπηλά: «Εγώ σε διαλέγω».